Ένας χωρισμός είναι πάντα επώδυνος. Ουσιαστικά είναι ένας θάνατος σε μικρογραφία. Κάτι πεθαίνει , και πρέπει να το θρηνήσεις μέχρι να κάνει τον κύκλο του  και να μπορείς μετά να σταθείς και πάλι στα πόδια σου.
Εχθές έπινα καφέ με μία καλή φίλη. Έχει χωρίσει εδώ και κάτι μήνες. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να παρατηρείς τις φάσεις και τις περιόδους που περνά ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια ενός χωρισμού και λεω κατά τη διάρκεια γιατί ένας χωρισμός δεν κρατάει μόνο το πεντάλεπτο εκείνο που λες «ήηηηρθε το τέεεελος»! Ίσα- ίσα. Αυτό είναι μόνο η αρχή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνονται οι άλλοι τον χωρισμό και περισσότερο πως τον βιώνουν , λίγο πολύ όμως όλοι έχουμε την εμπειρία. Εξαρτάται βέβαια και από ποιόν χωρίζεις. Ας υποθέσουμε ότι ήταν κάτι δυνατό, κάτι καλό , που πίστευες πως ίσως είναι και το ιδανικό. Ουπς! Παγίδα πρώτη. Αν ήταν το ιδανικό δεν θα είχε τελειώσει. Λαμβάνοντας λοιπόν αυτό σοβαρά υπόψιν, για όσους βιώνετε έναν χωρισμό, ή για όσους θα τον βιώσετε- όλοι δηλαδή , και με το συμπάθιο κανείς δεν θα ξεφύγει-, μετά από αρκετή μελέτη κατάφερα και εντόπισα, τα στάδια ενός χωρισμού. Θα σας τα παρουσιάσω λοιπόν, γιατί έτσι όπως είναι οι μέρες, μάλλον θα φανούν χρήσιμα σε πολλούς.
Έστω λοιπόν ζευγάρι που χωρίζει μετά από κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα . Δεν εξετάζουμε το ποιος φεύγει πρώτος , γιατί πιστέψτε με , φεύγει καλύτερα όποιος φεύγει τελευταίος!
Έχουν γίνει συζητήσεις επί των συζητήσεων, καβγάδες, προσπάθειες , αποτυχίες , πάλι προσπάθειες , πάλι αποτυχίες. Κούραση. Γκρίνια. Ξανά. Πάλι. Δεν πάει. Μα γιατί δεν πάει; Πρέπει να πάει! Αφού κάποτε πήγε! Οκ; Και γω κάποτε ήμουν 53 κιλά!
Πάρ’ το απόφαση. Άστο να πάει.
Για να το πετύχεις πάντως, πρέπει να πάθεις τα εξής:
Φάση πρώτη: Νιώθεις τουλάχιστον χάααααλιααααα. Ένα τίποτα, ένα μηδενικό. Ο άνθρωπος που κάποτε αγάπησες, και ίσως αγαπάς ακόμα δεν είναι πια στο πλευρό σου. Ξαφνικά όλα εκείνα που μισούσες πάνω του, τα ξεχνάς και τον θεωρείς και πάλι τέλειο και ιδανικό. Ως δια μαγείας αποβάλεις από το σύστημα σου όλα τα μικρά και μεγάλα στοιχεία που σε ενοχλούσαν σε αυτόν και κατηγορείς τον εαυτό σου για το μάταιο τούτο τέλος της σχέσης. Φταις για όλους και για όλα, ακόμα και για αυτά που κάποτε διεκδικούσες και αυτά για τα οποία δεν σου έκανε και τον κατηγορούσες. Μικρό και αθώο πλάσμα. Αυτό λέγεται έλλειψη αυτοπεποίθησης. Υποτιμάς τον εαυτό σου. Το μόνο που θα αλλάξει στη ζωή σου μετά το χωρισμό είναι ότι: δεν θα τον ξαναδείς, δεν θα σε ξαναπάρει τηλέφωνο, δεν θα τον ξαναπάρεις τηλέφωνο, δεν θα τον ξαναγγίξεις, δεν θα έχεις δικαιώματα πάνω του, δεν θα ξέρεις που είναι , δεν θα έχεις ιδέα τι κάνει, δεν θα ξαναβγείτε για φαγητό, για ποτό, για σινεμά, δεν θα πάτε ξανά μαζί διακοπές, δεν θα ξανακάνετε πρωτοχρονιά και Πάσχα παρέα, ούτε γενέθλια βέβαια και ονομαστική εορτή,  θα πρέπει να ετοιμαστείς ότι μπορεί να τον δεις με άλλη και να πάρεις απόφαση ότι ...χώρισες. Κατά τα άλλα μπορείς να συνεχίσεις να ζεις σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Γιατί; Διότι απλά ότι ισχύει για εκείνον, ισχύει και για σένα !
Φάση δεύτερη:  Αρνείσαι πεισματικά ότι έχετε χωρίσει. Εννοείται γιατί αν δεν ίσχυε αυτό θα είχες πάει απευθείας στο στάδιο 6. Στην φάση αυτή, ξυπνάς το πρωί και τον σκέφτεσαι σαν να έχετε μόλις γνωριστεί. Κοιμάσαι το βράδυ και από μέσα σου του λες και καληνύχτα. Στο ενδιάμεσο της ημέρας , είναι συνέχεια καρφωμένος στο μυαλό σου και εσύ βγάζεις αναστεναγμούς τύπου αχ βαγγέλη, αχ δημήτρη αχ , γιάννη, ή όπως αλλιώς λέγανε τον μακαρίτη.(βλέπε αχ κούλα) Στις φίλες σου και στον περίγυρο σου δεν λες τίποτα, αντιθέτως διηγείσαι αστεία περιστατικά από την καθημερινότητα σας, αναφέρεσαι σε διάφορα χαριτωμένα πραγματάκια που τον αφορούν ενώ κανονικά και με τον νόμο κάνεις σχέδια για τις επόμενες διακοπές σας!  Όταν συνειδητοποιήσεις ότι απλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, για να μην νιώσεις και τελείως ρόμπα, μπαίνεις στη διαδικασία να θρέψεις ελπίδες ότι ο χωρισμός σας είναι απλά μία φάση, μία κρίση και προσπαθείς να εξετάσεις αν πραγματικά τελείωσε αυτό που είχατε ή όχι. Βρίσκεις μία παραμικρή αφορμή για να του στείλεις μήνυμα, και αναλύεις όχι μόνο την απάντηση που θα σου στείλει – αν σου στείλει – αλλά μέχρι και το κόμμα την τελεία και τα αποσιωπητικά! Αν υπάρχει ανταπόκριση από την άλλη πλευρά συνήθως στη φάση αυτή υπάρχει σκάλωμα, ανοίγει παρένθεση , τα ξαναβρίσκετε με τον λεγάμενο ξαναχωρίζετε και ξαναβρίσκεστε με μαθηματική ακρίβεια στη φάση 1 και φτού και από την αρχή. Αν αντέξετε τα συμπτώματα περνάτε στην επόμενη φάση.
Φάση Τρίτη: Μεγάλη πίιιιιιικρα...Νιώθετε και εκφράζετε πίκρα για το οτιδήποτε. Είτε σε σας είτε σε εκείνον. Ξαφνικά νιώθετε ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου άσχημα να είστε μόνοι , δεν σας ενοχλεί που χωρίσατε, φαντάζεστε ήδη τον επόμενο ο οποίος είναι ο κύριος Τέλειος, ενώ ο μακαρίτης τελικά δεν σας φαίνεται και τίποτα το τόσο σπουδαίο. Τώρα που το ξανασκέφτεστε ευτυχώς που χωρίσατε κιόλας γιατί η σχέση αυτή δεν σας κάλυπτε καθόλου. Για να μην πούμε ότι ήταν σκέτη καταστροφή. Ελπίζω μόνο να μην ξυπνήσετε απότομα.
Φάση Τέταρτη. Συνήθως την ακολουθούν μικρότερες και πιο ανώριμες. Ποικίλα όπλα επιστρατεύονται για τη φάση αυτή, κατά την οποία κάνετε ότι περνάει από το χέρι σας για να του αλλάξετε γνώμη. Επιστρατεύετε φίλες , γνωστούς, πρώην, νυν και επόμενους για να του εξάψετε τη ζήλια. Στήνετε σενάρια επιστημονικής φαντασίας και παγίδες για να του προκαλέσετε το ενδιαφέρον και πάντα στο πλευρό σας έχετε τις εξίσου κίτσες φίλες που ψοφάνε να βοηθήσουν. Στη φάση αυτή να φανταστείτε, έχω καταλήξει να γίνομαι πιτσαδόρος για να παραδώσω πίστα στον λεγάμενο μίας φίλης που της έκανε νερά, και θέλαμε να δούμε αν ήταν στο σπίτι με άλλη, ή με τον κολλητό του όπως είχε πει. Τελικά ίσχυε το δεύτερο, και έγινα ρεζίλι. Λίγες εβδομάδες μετά  η φίλη μου με σύστησε στον τύπο ο οποίος με ρώτησε : « Εσύ δεν δουλεύεις σε πιτσαρία στη Νέα Σμύρνη;».
Φάση πέπμτη: Έχει περάσει καιρός και η διάθεση σας είναι σαν γιο -γιο. Μία έτσι μία αλλιώς. Αλλά δεν θα μονάσετε κιόλας. Αφού τον έχετε παρακολουθήσει, τον έχετε μελετήσει, τον έχετε καταδιώξει , τον έχετε παρακαλέσει- σας παρακαλώ, αυτό πρέπει να σταματήσει!- τον έχετε τάξει στην Παναγιά, αρχίζετε να καταλαβαίνετε ότι τελικά αυτό ήταν. Οι φίλες -κίτσες, σας σηκώνουν με το ζόρι, σας βάφουν, σαν ντύνουν και σας βγάζουν έξω. Στην αρχή είστε βαριά πεπόνια, δεν σας μιλάει κανείς, δεν μιλάτε σε κανέναν, ο κόσμος φαντάζει μαύρος και το μέλλον πικρό. Όλοι οι άνδρες είναι άχρηστοι και η ζωή μάταιη. Συνήθως γυρίζετε σπίτι τρις με τέσσερις ώρες πριν το τέλος της βραδιάς που σημαίνει ότι βγαίνετε έξω για κάνα μισάωρο. Βδομάδα με τη βδομάδα παίρνετε τα πάνω σας και αρχίζετε να γίνεστε και πάλι κοινωνικό ον όπως αρμόζει στον άνθρωπο, αν όχι μπείτε τώρα στο pc  πατήστε Google  αμέσως μετά τη λέξη : ψυχολόγοι / Αθήνα και επαρχία , κάντε κλικ σε όποιον σας κάνει ...κλικ και κλείστε ραντεβού.
Φάση έκτη: Θα καταλάβετε ότι είστε στο στάδιο αυτό όταν πείτε το μαγικό : «Ο παλιός είναι αλλιώς αλλά και ο νέος είναι ωραίος!» Τα υπόλοιπα πολλά λόγια, είναι φτωχά.
 
Υπάρχουν όμως και εκείνες οι ελάχιστες περιπτώσεις  που σε έναν χωρισμό δεν είναι απαραίτητο να περάσεις από τις παραπάνω φάσεις. Λίγοι ανήκουν στην sui generis  κατηγορία όσων έχουν την ευτυχία στη ζωή τους να χωρίζουν χωρίς να βιώνουν ότι μόλις σας περιέγραψα ή τουλάχιστον στο περίπου. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα ζευγάρια που έχουν ζήσει έναν πραγματικό έρωτα και μία αληθινή και βαθυά αγάπη,η οποία ωστόσο για κάποιους λόγους έχασε το δρόμο και στο στόχο της. Συμβαίνει. Το ζευγάρι λοιπόν αποφασίζει πως πρέπει να πάρει ο καθένας το δρόμο του και εφαρμόζει αυτή την απόφαση του ήρεμα, με αργά βήματα και αμοιβαίο σεβασμό και συμπαράσταση ο ένας στον άλλον κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου της μεγάλης αλλαγής. Οι εγωισμοί και οι μικρότητες μπαίνουν στην άκρη και τον πρώτο λόγο έχει ο σεβασμός στο κοινό παρελθόν που ένωνε αυτούς τους δύο ανθρώπους.
Κάπως έτσι ο χωρισμός ναι μεν είναι επώδυνος όπως το τέλος σε κάθε τι στη ζωή μας, αλλά σίγουρα δεν συνεπάγεται ταλαιπωρία. Και αν σας φαντάζει  αδύνατο, πάρτε για παράδειγμα τον Γιάννη και εμένα, που αποφασίσαμε πριν αρκετούς μήνες να χωρίσουμε, ωστόσο μέχρι και σήμερα διατηρούμε το ίδιο σπίτι,βλεπόμαστε , μιλάμε και διατηρούμε μία  καθημερινή γλυκιά και ανθρώπινη επαφή, χωρίς εντάσεις και χωρίς καβγάδες αλλά με ειλικρίνεια και αλήθεια για το πως νιώθουμε. Πάνω απ όλα όμως  καταφέραμε να εξασφαλίσουμε τον απαραίτητο χρόνο έως ότου νιώσουμε ασφαλείς με την νέα κατάσταση στην οποία μπαίνουμε. Πήραμε το χρόνο μας για να αφομιώσουμε τα νέα δεδομένα και να είμαστε σε θέση να μιλήσουμε γι αυτό όταν εμείς το θελήσουμε και όταν εμείς το αποφασίσουμε, προστατεύοντας την επιλογή μας, την ευαίσθητη ψυχολογική μας κατάσταση αλλά και τη σχέση μας. Δεν θέλαμε με τίποτα να βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να ακούσουμε και να διαβάσουμε αναλήθειες και φανταστικά σενάρια που θα εφτεύλιζαν ότι ζήσαμε μαζί και ότι ένιωσε ο ένας για τον άλλον. Και αν υπήρξαν κάποιοι που αναζητούσαν πρόωρα και βεβιασμένα  σε μας μια δυσάρεστη είδηση χωρισμού , εμείς δεν την επιβεβαιώσαμε γιατί απλά δεν νιώθαμε καμια τέτοια υποχρέσωση απέναντι σε ανθρώπους που μας νοιάζονται μόνο ως «είδηση σόου μπιζ».
Και για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται, ναι , πέρασαν 3 πολύ δύσκολοι μήνες, αλλά όταν  βιώνεις το χωρισμό ως μία κοινή κατάσταση που ισχύει και για τους δύο, ξέρεις ότι πλέον έφτασες στο επίπεδο αγάπης εκείνο που  είσαι εκεί για τον άλλον και στα καλά αλλά και στα κακά. 
 
Καλή μέρα να έχουμε.

Το κείμενο το έχουμε πάρει από τη στήλη της Ελεονώρας Μελέτη στο www.queen.gr

Καλή συνέχεια! Αν σου άρεσε αυτό που διάβασες, πάτα το κουμπί SHARE!